Achter de schermen
Het ontstaan van een yoga retreat: over doorzetten als het even niet lukt
Het verlangen
Ik droom er al een tijdje van om een yoga retreat te organiseren. Het is tenslotte door zelf te reizen dat ik zoveel meer over mezelf en het leven ontdekt heb. En het is gewoon ook zo zalig om op de meest prachtige plaatsjes van de wereld te zijn. Toeval? Niet lang daarna vertellen verschillende vriendinnen me over hoe zalig Triopetra is en hoe perfect de plaats is voor een yoga retreat. Ik kijk in een boek over beste yoga retreats ter wereld dat ik gekregen heb voor kerst en ik zie een retreat centrum in Triopetra. |
Actie
Ik voel dat ik hier iets mee moet doen. Ik mail het retreat centrum en vraag hen wanneer er plaats is voor een yogagroepje uit België. Maar het retreat centrum is volzet. Voor elke andere datum dat ik voorstel, is er maar één antwoord: volzet. Ik moet weten wat daar aan de hand is. Ik boek een ticket naar Kreta om te gaan verkennen. Mount Ida Er is pas plaats in Triopetra twee dagen na mijn vlucht dus ik moest eerst iets anders doen. Ik krijg zin om Mount Ida, de hoogste berg van Kreta te beklimmen. Dus ik zoek een hotel dichtbij Mount Ida. Ik vind een prachtige Eco Retreat centrum aan de voet van de berg. De eerste dag vertrek ik met mijn kleine gehuurde Fiat Uno op zoek naar de berg. Ik rijd helemaal verloren op de Griekse wegen en beland op een weg bezaaid met dikke stenen, geiten en dan een hekafsluiting op de zijweg dat ik dacht te nemen, Ik keer terug naar het hotel. Maar ik ga hier niet met neergeslagen hoofd buiten wandelen. Morgen probeer ik opnieuw. Dus ik informeer me bij de lokale gids over de weg naar de berg en ik vertrek terug de volgende dag. Ik volg stapje voor stapje de wegbeschrijving en nu vind ik wel de ingang van de berg. Ik beklim de berg op mijn sandalen en maak leuke Griekse vrienden onderweg. Ik voel me helemaal opgeladen met positieve energie. Nu ben ik klaar om naar het retreat centrum in Triopetra te gaan. |
Triopetra
Het yoga retreat centrum is nog steeds helemaal volzet. Ik begrijp nu wel waarom. Het centrum zit vast aan contracten met grote yoga instellingen. Ik voel nog steeds de boost van het beklimmen van de berg. Neen, ik ga niet stoppen bij de eerste mislukte poging. Ik ga wandelen tot ik een andere plaats tegenkom om een retreat te organiseren. Elke dag sta ik op en ik wandel. Ik word steeds meer verliefd op deze prachtige stranden en heuvels rond Triopetra. Plots zie ik dit: enkele bewegende mensen op een yoga platform dat uitkijkt op de zee. Deze plaats is nog zaliger dan het retreat centrum in de buurt waar het steeds volzet was. Maar ik heb niet onmiddellijk door dat dit de plaats is waar ik naar op zoek ben. |
De laatste dag in Kreta
Ik voel wat angst en verwarring. Ik weet het even niet meer. Ik bel naar het Agios Pavlos (waar ik het yoga platform zag met zicht op zee) en ja, ze hebben nog enkele plaatsjes vrij voor de volgende lente. Ik kan de yogastudio delen met een andere yogagroep. Na enkele weken bellen ze me opnieuw op: ik kan gebruik maken het hele gebouw en de yoga studio wanneer ik wil want de andere yogaleraar heeft een ongeval gehad. Het resultaat is dat ik van 27 april tot 5 mei een retreat kan organiseren op een van de meest prachtige plekken ter wereld dat ik al ben tegengekomen. Lees het aanbod van deze yoga retreat hier. Als je zin hebt, kom dan mee. Nu is het moment. Als je wat angst voelt of het wat uitdagend aanvoelt, dat hoort erbij. Bij alle grootse dingen in mijn leven, die me echt hebben laten groeien en genieten, was er ook steeds een angst en een uitdaging die ik moest overwinnen. |